همه ما زنده هستیم، می خوریم، می آشامیم، می خوابیم، بیدار می شویم و با دیگران تعامل داریم. اما آیا واقعا زندگی می کنیم و معنای زندگی واقعی را می دانیم؟ گاهی همه از زندگی کردن غافل هستیم و فقط کارهای تکراری را هر روز انجام می دهیم تا زنده بودن خود را به خود و دیگران ثابت کنیم.

برای درک بهتر همه جوانب زندگی ادامه مطلب را مطالعه کنید.

۱- به همین امروز و اکنون فکر کنید. دیروز رفته و فقط تجربه ای از آن باقی مانده است. فردا نیز هنوز نیامده است و نگرانی در مورد آن بی مورد است.

۲- همیشه مشکلات و هیجانات زندگی را در آغوش بکشید و از آنها نهراسید و فرار نکنید.

۳- موفقیت ها و ایده های خوب خود را یادداشت کنید. همیشه به خود اعتماد به نفس بدهید.

۴- همه انسان ها را دوست داشته باشید. دوست داشتن دلیل نمی خواهد.

۵- به خود عشق بورزید و برای احترام و رضایت خود تلاش کنید.

 

 ادامه مطلب...

   

  چون به سخن نوبت عیسی رسید

عیب رها کرد و به معنی رسید

 

عیب کسان را منگر و احسان خویش

دیده فرو بر به گریبان خویش

 

 

 

 

شب است و لحظه ی حرمان مریم               وطفلی خفته در دامان مریم

وجود نازنینش بکر و بی عیب                      خدا می داند و وجدانِ مریم

مسیح خالق و پیغمبر صلح                          گلی خوشبوی از بُستانِ مریم

 

همان طفلی که از روح خداوند                    نهالش تنجه زد در جانِ مریم

نه دستی بهر تیمار وجودش                         نه دارویی که بُد درمانِ مریم

دلش در معرض اوهام وحشی                         ولی چون کوه بُد پیمانِ مریم

 

ندای لا تَخَف لا تَحَزنوهآ                            زسوی خالقِ سبحانِ مریم

شفا بخش دل پردرد او شد                         بشد لطف خدا از آنِ مریم

بُوَداو روح «جاوید» خداوند                       نبشته این چنین فرمانِ مریم

 

 

 

 

 

نازم آن کشته که از خون گلو
تاج سازد و نهد بر سر خویش

نازم آن مرد بزرگی که ز روی شفقت
آتشی داده به ما و شده خاکسترِ خویش

نازم او را که همه از کرمش بهره برند
قاتلش نیز ستانده زِ وی انگشترِ خویش

نازم آن کس که کند حکم به رفتارش عشق
بر سر نیزه نهاده است همی منبرِ خویش

نازم آن مرد که جای همه ی “دین بازان”
کرده “جان بازی” و سر باخته با پیکرِ خویش

پوریا ناز کند بر همه عالم اکنون
که گزیده است حسین بن علی سرورِ خویش

 

هروقت سیلی خوردی،بگو: یا زهرا(س)
هروقت دستت رو بستند ،بگو: یا علی(ع)
هروقت بی یاور شدی،بگو: یا حسن(ع)
هروقت آب خوردی،بگو: یا حسین(ع)
هروقت شرمنده شدی،بگو: یا اباالفضل(ع)
اما اگر تشنه شدی آب نخوردی، بی یاور شدی، دستت رو بستند، سیلی خوردی، شرمنده شدی

بگو: امان از دل زینب(س)