چون به سخن نوبت عیسی رسید

عیب رها کرد و به معنی رسید

 

عیب کسان را منگر و احسان خویش

دیده فرو بر به گریبان خویش

 

 

 

 

شب است و لحظه ی حرمان مریم               وطفلی خفته در دامان مریم

وجود نازنینش بکر و بی عیب                      خدا می داند و وجدانِ مریم

مسیح خالق و پیغمبر صلح                          گلی خوشبوی از بُستانِ مریم

 

همان طفلی که از روح خداوند                    نهالش تنجه زد در جانِ مریم

نه دستی بهر تیمار وجودش                         نه دارویی که بُد درمانِ مریم

دلش در معرض اوهام وحشی                         ولی چون کوه بُد پیمانِ مریم

 

ندای لا تَخَف لا تَحَزنوهآ                            زسوی خالقِ سبحانِ مریم

شفا بخش دل پردرد او شد                         بشد لطف خدا از آنِ مریم

بُوَداو روح «جاوید» خداوند                       نبشته این چنین فرمانِ مریم

 

 

 

 

غدیر ای باده گردان ولایت
رسولان الهی مبتلایت

ندا آمد ز محراب  سماوات
به گوش گوشه گیران خرابات

رسولی کز غدیر خم  ننوشد
ردای  سبز  بعثت  را   نپوشد

تمام  انبیا    ساغر    گرفتند
شراب از ساقی  کوثر  گرفتن

 

 

اوصاف علی به هر زبان باید گفت
این ذکر به پیدا و نهان باید گفت

*********
در جشن ولی عهدی مسعود علی
تبریک به صاحب الزمان باید گفت

 

 

پیامبر (ص) :

خداوند فرمود اگر همه مردم بر ولایت علی ابن ابیطالب جمع می شدند ، آتش را خلق نمی کردم
(بحار الانوار)

بر پیکر عالم وجود جان آمد / صد شکر که امتحان به پایان آمد

از لطف خداوند خلیل الرحمن / یک عید بزرگ به نام قربان آمد

نشانم ده صراط روشنم را / خودم را، باورم را، بودنم را

خداوندا من از نسل خلیلم / به قربانگاه می آرم «منم» را

قربان، عید سر سپردگی و بندگی مبارک